Category: Teksty

Kiedyś, za wiele lat, przejmę pewnie niektóre denerwujące zwyczaje mojej matki. Może będzie to jej skłonność do wałkowania doznanych krzywd, tych rzeczywistych i wyimaginowanych, może pogodne nierozumienie niewygodnych związków przyczynowo – skutkowych. Kiedyś za wiele lat, będę na jej miejscu, a ona na miejscu swojej matki, o której teraz opowiada. – Nie wyobrażasz sobie, co ona wyprawia! Zdjęła gips, chyba...

Smukła, ciemnowłosa dziewczyna nieroztropnie wydająca pieniądze. Nikt tak jak ona, nie potrafił mówić o kolorze błękitnym, sukienkach, guście lub bezguściu świata. Pozwalała sobie na przyjemności, nieposłuszna kulturze. Przyzwyczajona cenić samowolę, skłaniała się bardziej ku namiętnościom, niż dobroci, wolała szarpaninę niż stabilność. Oczekiwanie, by zajmowała się kimś innym, było jak pragnienie, by kot oferował więcej niż pomruki. Lepiej byłoby nie sprawdzać,...

Zamieszkała w pamiętającej wojnę kamienicy na Pradze. Takiej kamienicy z tynkiem jak sito. Rytm dnia sąsiadów wyznaczała brzęcząca szkłem furgonetka z napisem „Bodzio Delivery”. Stukot kół o poranku obwieszczał, że punkt zbiórek męskiej grupy wsparcia, blaszana budka z piwem, jest gotów na przyjęcie pasażerów na pokład. Wbrew skojarzeniom, które może budzić ten opis, był to czas, kiedy żyła na bogato....

Zaciśnięta kreska uszminkowanych ust. Takich ust, przez które nie przeciśnie się żaden pokarm. Potrzebna kroplówka. Nie byłam w stanie docenić jej zdolności do grzebania się za życia. Kiedy tylko myślałam, że nauczyłam się jej wyglądu, zaskakiwała. Nowe brwi, więcej farby, lateksu, tuszu, przywiędłego poliestru, suchy tapir. Nieruchomy uśmiech i przeczący prawom grawitacji biust. Najwyraźniej uważała, że ze śmiercią jej do...

Krążyła po mieście przepełniona niepokojem, którego nie potrafiła zdefiniować. Potrzebowała czegoś niesprecyzowanego, schronienia. Jakie miejsce mnie przygarnie? Zaglądała przez okna kawiarń szukając odpowiedzi. Obok wolno, rycząc silnikiem i muzyką, przejechało auto. Pomyślała, że mężczyźni w kabrioletach wcale się nie lansują, szukają ukojenia. Jak ona. Usiadła pośród kolorowego tłumu. Ukojenia brak. Popatrzyła na siebie. Osoba trochę smutna, trochę sztywna, ubranie zbyt...

Wchodzi. Zachwyca. Z tą osobą dopuszczam rytuał rozmowy o tym, jak wygląda, a przecież spotkałyśmy się, by rozmawiać o poważnych sprawach. Ale czyż ubranie nią nie jest? Czyż nie składa się na tożsamość tej kobiety, która przede mną siedzi? Kiedy omawiamy otulające ją materiały, zaprasza mnie do zwiedzania swego wewnętrznego świata, a moje zaciekawienie jej ubraniem, jest jak zaciekawienie nią...

Stały oświetlone niezdrowym światłem jarzeniówki. Podpierały mur na rogu Jerozolimskich i Poznańskiej. Patrzyły na siebie życzliwie, jakby wszystko było w porządku, nie tracąc kontaktu z sunącą niespiesznie ulicą. Pomarszczone, wychudzone. Dawno przekroczyły wiek, kiedy jest się kochaną przez obcych mężczyzn. Jedna z żółtymi, od taniego farbowania włosami, inne z lokami na bakier, z makijażem w którym z pewnością sypiały. W...

Nie wiem, czy ktokolwiek z nas pamiętał, jak miała na imię. Maciek mówił o niej Moja Piękna Żona.. Moja Piękna Żona to, Moja Piękna Żona tamto, tylko spójrzcie na Moją Piękną Żonę. Patrzyliśmy. Moja Piękna Żona nie protestowała. Jej twarz zadziwiająco mało wyrażała. Akceptowała adorację, płaciła wolnością. Taka cena. Maciek był niski i przyjemnie brzydki. Sympatyczny facet bez głębi. Nie budził...